Casus van de week: 14 augustus 2021

Afgelopen week worden we gebeld door een mantelzorgconsulent. Zij is betrokken bij een buitenlands gezin en wil onze hulp inzetten.

Er is een aanvraag gedaan bij de WMO voor een PGB begeleiding, maar dit is afgewezen. Meneer is de hele dag thuis voor zijn vrouw. Zij heeft epilepsie. De mantelzorgconsulent wil graag dat we meekijken; waarom zou het afgewezen zijn? Is WLZ een mogelijkheid? zijn er nog andere mogelijkheden?

We gaan samen op huisbezoek. Wij brengen de situatie helemaal in kaart en komen tot de conclusie dat mevrouw niet voldoet aan de voorwaarden van de WLZ. We bespreken de mogelijkheden, zoals zorg inzetten en vrijwilligers benaderen. Mede door de cultuur is dit voor dit gezin niet passend. Meneer is bang, hij heeft de epilepsie aanvallen nog op zijn netvlies staan. Deze komen gemiddeld 1 x per week voor. We bespreken daarom ook dat het misschien goed is om samen het gesprek met het ziekenhuis aan te gaan, want er lijkt ook een gebrek aan informatie en begrip te zijn. We hopen dat het ons lukt om het gezin rust te geven, zodat zij niet continu in angst hoeven te leven. Door het verschil in cultuur en een kleine taal barrière moeten we dit gezin hier goed in begeleiden.